Binnen Amsterdam UMC maken wij veelvuldig gebruik van webshares om documenten te delen en processen te ondersteunen. We lopen echter tegen een structureel risico aan: bij het instellen van een webshare moet een ‘uitvoerder’ worden opgegeven.
Wanneer deze uitvoerder uit dienst gaat of zijn/haar wachtwoord wijzigt, stopt de automatische aanvulling van documenten in de webshare. Het gevolg? Een lege webshare, waardoor cruciale informatie niet beschikbaar is voor collega’s en kritische processen in gevaar kunnen komen.
We hebben een noodprocedure voor dergelijke situaties, maar willen de kans op verstoringen zoveel mogelijk beperken. Daarom zijn we benieuwd:
- Hoe hebben andere organisaties dit risico afgedekt?
- Wie voeren jullie in als ‘uitvoerder’?
- Hoe en hoe vaak controleren jullie of de webshare-instellingen nog correct zijn?
Kortom: wie heeft het ei van Columbus gevonden om dit probleem structureel en toekomstbestendig op te lossen?
