Hallo @Nausikaa Nuyttens,

De p-waarde geeft aan in welke mate de vraag correct beantwoord is. Een p-waarde van 0 geeft aan dat alle studenten de vraag volledig fout beantwoord hebben, en een p-waarde van 1 geeft aan dat alle studenten de vraag volledig goed beantwoord hebben. De vraag met een p-waarde van 0,02 is dus zeer slecht beantwoord.

De RIT-waarde van een vraag is een statistische maat van hoe goed deze vraag is in het onderscheiden van goede en minder goede studenten. De RIT-waarde zegt iets over de samenhang tussen de score op een vraag an sich en de score van de gehele examen. Of in vakjargon: De RITwaarde is de correlatie (r) tussen Itemscore en Totaalscore, vandaar de naam ‘RIT’. De RIT-waarde kan -1 tot 1 zijn. Een negatieve waarde duid op een omgekeerde relatie. Een lage waarde (bijv. 0 - 0,2) betekent dat de vraag weinig toevoegt in het onderscheiden van studenten. En hoge score geeft aan dat de vraag onderscheidend is. Voor die vragen geldt dus dat de veel studenten die de toets goed maken, ook deze vraag vaak goed beantwoorden.

Er zijn verschillende visies op welke waarden als grens gehanteerd zou moeten worden. Vaak wordt gesteld dat een vraag idealiter een minimale RIT-waarde heeft van 0,2/0,4. De P-waarde ligt idealiter ergens tussen de 0,25 en 0,75. Een hogere p-waarde kan betekenen dat de vraag eenvoudig is, maar het kan natuurlijk ook zijn dat veel studenten het juiste antwoord weten. Vragen die niet binnen de gewenste waarden vallen verdienen daarom aandacht, maar het wil niet per definitie zeggen dat er met deze vragen iets mis. 

Ik hoor graag of je met deze uitleg uit de voeten kunt.